موسسه خیریه مهر کوثر کرج سالهاست در راهی قدم نهاده که توانسته با بیدار کردن حس همدردی و نوع دوستی رسالت خود را در مفاهیم انسان و انسانیت به منصۀ ظهور برساند و در این راه پر فراز و نشیب بر این باور است که:

“برای گشاده دستان، شادیِ یافتن کسی که بستاند، از شادی دهش بیشتر است.”

اینها چنان می دهند که، در آن دره دوردست بته مُورد، عطر خود را در فضا می پراکند. با دست این کسان است که خداوند سخن می گوید و از پس چشم این کسان است که او به زمین می خندد.

دَهش، در برابر خواهش نیکوست، اما دهش بی خواهش و از روی گشاده دستی، نیکو تر است. پس امروز بده، تا فصل دهش از آن تو باشد، نه از میراث خوارانت. تو بارها می گویی “خواهم داد آما به آنکه سزاوار باشد.” درختان باغ تو چنین نمی گویند، این ها می دهند تا زندگی کنند، زیرا ندادن همان است و مُردن همان.

بی گمان آن کسی که سزاوار دریافت روزها و شبهای خود باشد، سزاوار دریافت دهش تو نیز هست و آن کسی که سزاوار نوشیدن از دریای زندگی است، سزاوار است که جام خود را از جوی باریک تو پر کند.

پس کاری کن که خود سزاوار دادن و دارای دست دهش باشی….